Op verzoek een stukje over onze reis naar Roemenië.
Op een avond vraagt Roald, lid van de Roemenië commissie, of ik niet naar Roemenië wil om kerstpakketten in te kopen. Nou hadden Herman van der Schuur en ik het er al eens over gehad. Dus dat was zo klaar. We gaan met het vliegtuig en gaan op internet een auto huren. Omdat je voor het huren van een auto een creditcard nodig hebt gebruikten we de creditcard van Neeltje. Een paar dagen voor de reis komen we erachter dat de eigenaar van de creditcard persoonlijk de auto moet afhalen dus Neeltje moest ook mee. Tineke alleen thuislaten? Dat kan natuurlijk niet. Zo gingen we woensdagmorgen met z’n vieren op weg. Met de auto naar Dortmund, dan met het vliegtuig naar Cluj Napoca en dan nog met de huurauto naar Janos in Bira. Het is al laat in de avond als we er zijn. We praten wat, drinken een borrel en gaan dan naar het huisje van Janos in het dorp, waar we slapen. Het is koud, maar Janos heeft de kachel aangestoken dus binnen is het lekker warm. Donderdag gaan we inkopen doen. Bij de eerste groothandel gaat het niet zo makkelijk. Ze hebben niet alles voor driehonderd kerstpakketten en ook doen ze moeilijk over het bezorgen. Janos werkt er kort mee af en we gaan naar een andere winkel. Daar gaat het makkelijker. We zeggen wat we willen hebben en de bedrijfsleider vraagt een uur om te kijken of ze alles hebben. We hebben nu mooi tijd om de orthodoxe kerk te bezoeken. Gigantisch wat een gebouw. Van binnen helemaal beschilderd met Bijbelse afbeeldingen. We gaan even zitten om het allemaal in te laten werken. Daarna gaan we weer naar de winkel. Alles is leverbaar en het bezorgen met een vachtwagentje kost twintig Lei, ongeveer vijf Euro. We betalen met bankpasjes en creditcard en gaan weer naar het huis van Janos.
De volgende dag word alles geleverd. Voor elk pakket: twee liter olie, twee kilo suiker, een kilo rijst, een pond koffie, een stukje zeep en een dikke reep chocolade. Al met al is het nog een hele klus om alles binnen te krijgen maar de chauffeur en zijn bijrijder helpen ook nog lossen. De volgende week moeten de presbiters er pakketten van maken. We rijden nog door de dorpen en maken hier en daar een praatje met Janos als tolk. Een bezoek aan een paar zigeunerhuisjes maakt wel indruk. Als laatste die dag gaan we kijken in de boomgaard. Appels, peren en pruimen mogelijk gemaakt door onze Roemenië commissie. Dit jaar was de oogst niet bijzonder goed. Oorzaak: late vorst en een natte zomer . Ook vreten konijnen en muizen de onderstam van de bomen aan zodat er bomen dood gaan. Ze hebben nog wel een wens. Ze willen graag een fruitpers waarmee ze makkelijk veel vers sap voor de winter kunnen maken.
Dan hebben we nog een dag voor ons zelf. We gaan naar Sovata, een toeristisch meertje met heel erg zout water met therapeutische werking. We maken een wandeling en drinken koffie. Daarna gaan we naar Korund, ook toeristisch maar met veel winkeltjes. Herman praat al twaalf jaar dat hij in Roemenie een hoedje kopen wil en nu is de kans daar. Heeft u hem er al mee zien lopen?
De terugreis is wat vroeger en we komen in de loop van de middag aan in Marienberg. We zeggen tegen elkaar, het kan mooi gaan. Vier weken geleden wisten we nog van niets en nu zijn we al weer thuis.
Op een avond vraagt Roald, lid van de Roemenië commissie, of ik niet naar Roemenië wil om kerstpakketten in te kopen. Nou hadden Herman van der Schuur en ik het er al eens over gehad. Dus dat was zo klaar. We gaan met het vliegtuig en gaan op internet een auto huren. Omdat je voor het huren van een auto een creditcard nodig hebt gebruikten we de creditcard van Neeltje. Een paar dagen voor de reis komen we erachter dat de eigenaar van de creditcard persoonlijk de auto moet afhalen dus Neeltje moest ook mee. Tineke alleen thuislaten? Dat kan natuurlijk niet. Zo gingen we woensdagmorgen met z’n vieren op weg. Met de auto naar Dortmund, dan met het vliegtuig naar Cluj Napoca en dan nog met de huurauto naar Janos in Bira. Het is al laat in de avond als we er zijn. We praten wat, drinken een borrel en gaan dan naar het huisje van Janos in het dorp, waar we slapen. Het is koud, maar Janos heeft de kachel aangestoken dus binnen is het lekker warm. Donderdag gaan we inkopen doen. Bij de eerste groothandel gaat het niet zo makkelijk. Ze hebben niet alles voor driehonderd kerstpakketten en ook doen ze moeilijk over het bezorgen. Janos werkt er kort mee af en we gaan naar een andere winkel. Daar gaat het makkelijker. We zeggen wat we willen hebben en de bedrijfsleider vraagt een uur om te kijken of ze alles hebben. We hebben nu mooi tijd om de orthodoxe kerk te bezoeken. Gigantisch wat een gebouw. Van binnen helemaal beschilderd met Bijbelse afbeeldingen. We gaan even zitten om het allemaal in te laten werken. Daarna gaan we weer naar de winkel. Alles is leverbaar en het bezorgen met een vachtwagentje kost twintig Lei, ongeveer vijf Euro. We betalen met bankpasjes en creditcard en gaan weer naar het huis van Janos.
De volgende dag word alles geleverd. Voor elk pakket: twee liter olie, twee kilo suiker, een kilo rijst, een pond koffie, een stukje zeep en een dikke reep chocolade. Al met al is het nog een hele klus om alles binnen te krijgen maar de chauffeur en zijn bijrijder helpen ook nog lossen. De volgende week moeten de presbiters er pakketten van maken. We rijden nog door de dorpen en maken hier en daar een praatje met Janos als tolk. Een bezoek aan een paar zigeunerhuisjes maakt wel indruk. Als laatste die dag gaan we kijken in de boomgaard. Appels, peren en pruimen mogelijk gemaakt door onze Roemenië commissie. Dit jaar was de oogst niet bijzonder goed. Oorzaak: late vorst en een natte zomer . Ook vreten konijnen en muizen de onderstam van de bomen aan zodat er bomen dood gaan. Ze hebben nog wel een wens. Ze willen graag een fruitpers waarmee ze makkelijk veel vers sap voor de winter kunnen maken.
Dan hebben we nog een dag voor ons zelf. We gaan naar Sovata, een toeristisch meertje met heel erg zout water met therapeutische werking. We maken een wandeling en drinken koffie. Daarna gaan we naar Korund, ook toeristisch maar met veel winkeltjes. Herman praat al twaalf jaar dat hij in Roemenie een hoedje kopen wil en nu is de kans daar. Heeft u hem er al mee zien lopen?
De terugreis is wat vroeger en we komen in de loop van de middag aan in Marienberg. We zeggen tegen elkaar, het kan mooi gaan. Vier weken geleden wisten we nog van niets en nu zijn we al weer thuis.
Tineke, Herman, Neeltje en Jan.
Nieuwsbrief december 2011